Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan po pozicionohet si një lojtar kyç në formësimin e së ardhmes së Sirisë. Duke theksuar angazhimin e vendit të tij për ruajtjen e integritetit territorial të Sirisë, Erdogan deklaroi se ruajtja e unitetit të kombit është një prioritet i panegociueshëm për Turqinë. Ky qëndrim vjen në mes të manovrave të vazhdueshme gjeopolitike në rajon
Qindra protestues dolën këtë javë në rrugë në zonat e krishtera të Damaskut për të protestuar kundër djegies së një peme të Krishtlindjes pranë Hama në Sirinë qendrore, dëshmuan gazetarët e AFP. Një video e postuar në mediat sociale tregon një pemë në flakë në sheshin kryesor të Suqaylabiyah, një qytet kryesisht i krishterë në Sirinë qendrore pranë Hama, me njerëz të maskuar aty pranë, raporton BBC.
AFP raporton se një video-mesazh i ri u publikua së shpejti në rrjetet sociale në të cilin një udhëheqës fetar nga grupi opozitar Hayat Tahrir al-Sham (HTS), i cili udhëhoqi rebelimin kundër regjimit të Bashar al-Assad, dhe u tha banorëve se ata që vendosën zjarri në pemë “nuk janë sirianë”, duke premtuar se do të ndëshkohen. “Pema do të restaurohet dhe do të ndriçohet nesër në mëngjes”, tha ai.
PAKICAT NË ALARM
Reagimi i HTS-së ka pasur një efekt të dobishëm në komunitetin e krishterë të vendit, megjithëse ka ende një nivel shqetësimi për të kaluarën islamike të grupit, i cili ishte grupi terrorist al-Kaeda. Është një incident i pakëndshëm që mund të ndodhë në Evropë, por Siria aktualisht është në një gjendje të cenueshme, sepse është në një fazë tranzicioni pas rënies së një regjimi kriminal që përdori armë kimike dhe helme mbi popullsinë e saj gjatë luftës civile. Këtë e bëri edhe një diktator tjetër në rajon, irakiani Sadam Hussein, i cili vrau më shumë se pesë mijë kurdë.
Abu Muhamed al-Golani , udhëheqësi i HTS, është një udhëheqës joformal i tranzicionit, i cili po përpiqet shumë të bindë botën se ai ka hequr dorë nga ideologjia radikale që kultivoi në fazat e hershme të luftës në Siri. Diplomatët amerikanë ishin të premten në Damask dhe thanë se takimi ishte konstruktiv, se mesazhet e liderëve të rinj sirianë ishin pozitive, ndaj hoqën shpërblimin prej 10 milionë dollarësh që ishte paralajmëruar për informacion në Al-Golani.
ROLI I TURQISË
Është e padiskutueshme që Turqia është aleati kryesor i HTS dhe qeverisë së re siriane, kështu që mund të pritet që Al-Golani dhe të tjerët të ndjekin pikëpamjet e demokracisë myslimane kur bëhet fjalë për mbrojtjen e pakicave fetare dhe etnike, pasi kjo është një parakusht që Europa dhe SHBA t’i pranojnë ato. Edhe pse Ankaraja nuk është gjithmonë shembulli më i mirë kur bëhet fjalë për të krishterët, ajo është më e mirë se vendet e tjera sunite të Gjirit.
Siria është specifike sepse është një vend ku krishterimi ka ekzistuar që në fillimet e tij, gjë që është e kuptueshme sepse Damasku është një nga qytetet më të vjetra në botë, në rrugën nga Mesopotamia në Mesdhe. Fraza “shko në Damask” flet për konvertimin e Saulit, i cili bëhet “Shën Pali” pasi kishte një vizion të Jezu Krishtit gjatë rrugës, siç besojnë të krishterët. Ndonëse gjatë luftës në Siri, bashkësitë e krishtera ishin nën një presion veçanërisht të fortë, ata arritën të ruajnë veten, dhe disa prej tyre janë grupet më të vjetra që vazhdimisht adhurojnë Krishtin që nga ditët e para pas vdekjes dhe ringjalljes së tij në të cilat besojnë.
“PUSHTIMI” I SIRISË
Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan po pozicionohet si një lojtar kyç në formësimin e së ardhmes së Sirisë. Duke theksuar angazhimin e vendit të tij për ruajtjen e integritetit territorial të Sirisë, Erdogan deklaroi se ruajtja e unitetit të kombit është një prioritet i panegociueshëm për Turqinë. Ky qëndrim vjen në mes të manovrave të vazhdueshme gjeopolitike në rajon.
Ndërsa Erdogan pohon synimet e Turqisë, qeveria tranzitore në Siri po sinjalizon ambiciet e saj tek komuniteti ndërkombëtar. Pushtimi i mundshëm i lehtë turk ka ngjallur shqetësime për destabilizimin e mëtejshëm në një rajon tashmë të brishtë. Lëvizjet e qeverisë tranzitore siriane sugjerojnë një përpjekje për të pohuar autoritetin e saj dhe për të marrë mbështetje nga fuqitë perëndimore, duke vendosur skenën për një të ardhme komplekse dhe të pasigurt.
