Vjen edhe njëherë konfirmimi se fëmija as i madh dhe as i vogël, por i mesëm i shtëpisë, është më pak i dashuri. Koncepti i “sindromës të fëmijës së mesëm” sugjeron që fëmijët e mesëm shpesh ndihen të anashkaluar ose më pak të favorizuar në krahasim me vëllezërit e motrat e tyre më të mëdhenj dhe më të vegjël. Ky perceptim buron nga besimi se prindërit mund ta përqendrojnë më shumë vëmendjen tek i parëlinduri dhe më i vogli, duke e lënë fëmijën e mesëm të përpiqet për vëmendje. Hulumtimi mbi këtë temë paraqet gjetje të përziera.
Fëmijët e mesëm kishin më pak gjasa të ktheheshin tek prindërit e tyre në kohë krize, duke dëshmuar një më të dobët lidhje familjare. Për më tepër, një tjetër studim zbuloi se fëmijët e mesëm kanë edhe më pak gjasat të gjejnë dashurinë e vërtetë në jetë, krahasuar me motrat dhe vëllezërit e tyre. Këto studime mbështesin nocionin se fëmijët e mesëm mund të ndihen më pak të vlerësuar brenda strukturës së familjes dhe ndaj e kanë gjithashtu të vështirë të krijojnë një familje.
