Nëna e madhe është altar-enë kulti, terrakotë, 5.800-5.300 para Krishtit,e zbuluar në vendbanimi neolitik Tumba afër Maxharit, Shkup në vitin 1981. Ajo përfaqëson kultin e pjellorisë, të personifikuar në trupin e femrës në formë skulpturore. Ajo është mbrojtëse e riprodhimit biologjik, amësisë dhe përballë shtëpisë në të cilën lind, jeton dhe vdes një person. Sipas mënyrës së formësimit, ai llogaritet ndër arritjet kryesore të artit neolitik.
Ndonjëherë skematizohet, sytë theksohen, një frizurë në modë në atë kohë, gjoks të vogël dhe duar të zbukuruara me doreza plastike. Ndonjëherë shfaqet në shtatzënë. Përfaqësimet më të vjetra artistike të kësaj ideje filozofike njihen si Venera e Willendorf (ose Venera e Willendorf, Austri) dhe Venera e Vestonice, Republika Çeke. Në Maqedoni, “Nëna e Madhe” (Magna Mater, ose Ge Mater në panteonin e mëvonshëm greko-romake) është kulti më i nderuar në periudhën neolitike. Paraqitjet e para janë nga viti 6500 deri në 3500 para Krishtit.