Konkretisht, është fshati Ololai, i cili ndodhet në pjesën qendrore të ishullit. Vetë fshati nuk ka shumë banorë, sipas të dhënave të fundit të vitit 2016, këtu jetonin përgjithmonë pak më pak se 1300 banorë. Tashmë ka nga ata që kanë përfituar nga rasti dhe kanë lëvizur dhe një prej tyre është Clarice Partis, specialiste e IT nga Los Angeles. “Më duhej të ndërroja vendin, kërkoja një lokacion jo turistik, por në të njëjtën kohë i rrethuar nga natyra, ajër i pastër, male, plazhe të bukura, një vend ku mund të gjej qetësinë dhe një ritëm më të lehtë jetese”, ajo tha.
Ololai ofroi pikërisht këtë. Ndodhet mjaft larg nga bregdeti gjithnjë e më i famshëm i Sardenjës, por mjaft afër që mund ta arrini relativisht shpejt. Ajo që të gjithë e lavdërojnë veçanërisht, përfshirë kompjuterin amerikan, është sigurisht ushqimi për të cilin ajo thotë se është i shkëlqyer dhe se i pëlqen të “blejë tartuf të freskët dhe të përgatisë makarona dhe njoki me lloje të ndryshme salcash”. Edhe pse një zgjedhje e shkëlqyer për nomadët dixhitalë, Ololai është një nga fshatrat që ka pësuar një fat të trishtuar të reflektuar në shpopullimin e zonave rurale.
Kështu, numri i banorëve ka rënë nga 2250 në 1300 në 100 vitet e fundit, që është një diferencë e madhe. Meqenëse programi për të blerë një shtëpi për një euro ishte i suksesshëm, tani ata vendosën të investojnë në diçka tjetër dhe të bëhen një qendër për nomadët dixhitalë. Programi, i quajtur “Puna nga Ololai”, do të presë punëtorë nga e gjithë bota për dy vitet e ardhshme dhe do t’u ofrojë atyre strehim falas deri në tre muaj. Kushdo që vendos për këtë opsion duhet të regjistrohet deri në fund të vitit.
Sa i përket socializimit, nuk ka probleme, sepse përvoja tregon se mikpritësit janë mjaft të hapur dhe të përzemërt. Sigurisht, ndërsa gjithçka në natyrë tingëllon e lirë, ekziston një kapje e vogël. Kushdo që aplikon duhet të lërë ndonjë gjurmë konkrete të qëndrimit të tij, e cila mund të jetë një ese, një punim kërkimor ose një ese që lidhet me jetën në Ololai.
