A do të jetë nxjerrë ndonjë mësim apo rrethi vicioz i dhunës i destinuar të përsëritet nga duart e shtetarëve të lartë, të cilët, pavarësisht moshës dhe përvojës së tyre, duket se injorojnë detyrimin e tyre moral për të punuar pa u lodhur për të siguruar një zgjidhje paqësore afatgjatë. Me siguri popullata civile – në të dyja anët – meriton më mirë? Dhe siç thoshte Winston Churchill: “Ata që nuk arrijnë të mësojnë nga historia janë të dënuar ta përsërisin atë”
Nga SkyNews
Synimet e deklaruara të Izraelit ishin të pushtonin qytetin e Gazës, të shkatërronin Hamasin dhe të lironin pengjet. Këto synime ende nuk janë arritur. Përgjigja e Izraelit ndaj sulmeve brutale të Hamasit muajin e kaluar ishte e menjëhershme. Megjithatë, duket se ofensiva ushtarake e Izraelit ishte kryesisht e motivuar nga zemërimi dhe një imperativ politik për të “bërë diçka dhe për të vazhduar me të”, në vend që të zhvillonte objektiva të qarta ushtarake si dhe të mundësonte paqen pas konfliktit. Historikisht, përgjigja e Izraelit ndaj agresionit të Hamasit tolerohet nga partnerët e tij ndërkombëtarë; në të vërtetë, ajo mori mesazhe të forta mbështetjeje nga SHBA, Britania e Madhe dhe aleatë të shumtë perëndimorë për përgjigjen e saj të fuqishme ushtarake pas sulmeve të 7 tetorit.
Megjithatë, me këtë rast Izraeli e di se koha nuk është në anën e tij; ndërsa viktimat rriten, mbështetja ndërkombëtare dhe simpatia për kauzën e Izraelit fillon të zbehet, derisa përfundimisht presioni diplomatik mbi Izraelin do të detyrojë atë të heqë dorë. Por, ndërsa viktimat shtohen, cilat janë objektivat ushtarake të Izraelit, a janë ato të arritshme dhe deri kur?
Synimet e deklaruara të Izraelit ishin të pushtonin qytetin e Gazës, të shkatërronin Hamasin dhe të lironin pengjet. Këto synime ende nuk janë arritur. Në fillim të kësaj jave, forcat izraelite pushtuan ndërtesën e parlamentit të Gazës. Fotot shumë simbolike shërbyen për të demonstruar se Forcat e Mbrojtjes së Izraelit (IDF) ishin “në kontroll”. Mbi tokë, IDF mund të dominojë, por duket shumë e pamundur që ata të kenë nën kontroll “metronë e Gazës” – labirintin e tuneleve nën qytetin e kontrolluar nga Hamasi.
FAZA E DYTË E OPERACIONIT TOKËSOR TË IZRAELIT
Izraeli ka deklaruar tani se faza e dytë e ofensivës së tij tokësore është gati të fillojë – dhe ka paralajmëruar banorët që të largohen nga Gaza jugore. Zhvendosja e palestinezëve të rrethuar nga Gaza jugore në veri të Gazës mund të izolojë luftëtarët e Hamasit në jug për të mundësuar fillimin e fazës së dytë të betejës; por a është kjo e realizueshme nga distanca? Një strategji e tillë në mënyrë të pashmangshme do të komplikojë krizën humanitare. Mbështetja për Izraelin po pakësohet. Me Autoritetin Shëndetësor të Gazës, të kontrolluar nga Hamasi, që raporton tani një numër të vdekjeve prej më shumë se 11,000 palestinezë dhe situatën humanitare në Gaza jashtë kontrollit, sa më gjatë Perëndimi do ta tolerojë agresionin e Izraelit?
Tashmë, gjuha diplomatike ndërkombëtare është bërë shumë më e matur, e kualifikuar dhe e rezervuar. Koha po mbaron për ofensivën ushtarake të Izraelit. Por kur të përfundojë, çfarë do të ketë arritur? Hamasi nuk do të jetë shkatërruar – në të vërtetë, shumë do të argumentonin se ofensiva e IDF ka qenë një mjet i madh rekrutimi për Hamasin. Dhjetëra mijëra jetë do të jenë humbur dhe pasojat e plota të fatkeqësisë humanitare nuk janë shpalosur ende. Dhe, deri më sot, strategjia ushtarake e IDF nuk e ka zgjidhur krizën e pengjeve.
ASNJË ZGJIDHJE USHTARAKE PËR SITUATËN UNIKE
Izraeli mund të kishte menduar se nuk kishte zgjidhje tjetër veçse të ndërmerrte një përgjigje ushtarake agresive ndaj sulmit të Hamasit, por për çfarë qëllimi? Të gjitha palët e dinë se nuk ka zgjidhje ushtarake për këtë situatë unike, megjithatë dhuna është bërë mjedisi i paracaktuar për zotërit politikë të secilës palë. Rritja e presionit ndërkombëtar – në mënyrë të pashmangshme – do të çojë në një ndërprerje të armiqësive.
SI DO TË RINDËRTOHET GAZA DHE SI DO TË KRIJOHET NJË MODEL I RI PËR BASHKËJETESË?
A do të jetë nxjerrë ndonjë mësim apo rrethi vicioz i dhunës i destinuar të përsëritet nga duart e shtetarëve të lartë, të cilët, pavarësisht moshës dhe përvojës së tyre, duket se injorojnë detyrimin e tyre moral për të punuar pa u lodhur për të siguruar një zgjidhje paqësore afatgjatë. Me siguri popullata civile – në të dyja anët – meriton më mirë? Dhe siç thoshte Winston Churchill: “Ata që nuk arrijnë të mësojnë nga historia janë të dënuar ta përsërisin atë”.
