Për pjesën më të madhe të këtij shekulli, Gjermania korri suksese të njëpasnjëshme ekonomike, duke dominuar tregjet globale për produkte të nivelit të lartë, sikurse veturat luksoze dhe makineritë industriale, duke shitur aq shumë në pjesën tjetër të botës, saqë gjysma e ekonomisë varej nga eksportet.
Kishte shumë vende pune, fondet e Qeverisë u rritën, ndërkaq vendet e tjera evropiane u mbytën në borxhe dhe u shkruan libra se çfarë do të mund të mësonin shtetet e tjera nga Gjermania.
Por, kjo nuk vlen më. Tani, Gjermania është ekonomia më e zhvilluar në botë që ka performancën më të keqe, me Fondin Monetar Ndërkombëtar dhe Bashkimin Evropian që kanë parashikuar se gjatë këtij viti ekonomia gjermane do të tkurret.
Kjo ndodhi pas nisjes së pushtimit rus të Ukrainës dhe humbjes së gazit të lirë natyror të Moskës – një tronditje e paprecedent për industritë e Gjermanisë, që varen nga energjia. Ky shtet për një kohë të gjatë ishte fuqia prodhuese e Evropës.
Performanca e dobët e papritur e ekonomisë më të madhe në Evropë, ka nxitur një valë kritikash dhe debatesh për rrugën përpara.
Gjermania rrezikon “deindustrializimin” pasi kostot e larta të energjisë dhe mosveprimi i Qeverisë ndaj problemeve të tjera kronike kërcënojnë që të largojnë nga vendi fabrikat e reja dhe vendet e punës që paguajnë mirë, tha Christian Kullmann, shef ekzekutiv i kompanisë më të madhe kimike gjermane, Evonik Industries AG.
Nga kati i 21-të, ku gjendet zyra e tij në Esen në perëndim të Gjermanisë, Kullmann bëri me dorë nga simbolet e sukseseve të mëhershme ekonomike në rajonin industrial të Luginës Ruhr: tymi që dilte nga fabrikat e metalit, minierat gjigande të qymyrit që tashmë janë mbyllur, një rafineri masive të naftës dhe një ndërtesë për prodhimin e kimikateve.
Këto ditë, rajoni që më herët kishte miniera, ku tymi i qymyrit mjegullonte qiellin, tani është simbol i tranzicionit të energjisë dhe është mbushur me turbina të erës dhe hapësira të gjelbra.
Kjo ndodhi pas nisjes së pushtimit rus të Ukrainës dhe humbjes së gazit të lirë natyror të Moskës – një tronditje e paprecedent për industritë e Gjermanisë, që varen nga energjia. Ky shtet për një kohë të gjatë ishte fuqia prodhuese e Evropës.
Performanca e dobët e papritur e ekonomisë më të madhe në Evropë, ka nxitur një valë kritikash dhe debatesh për rrugën përpara.
Gjermania rrezikon “deindustrializimin” pasi kostot e larta të energjisë dhe mosveprimi i Qeverisë ndaj problemeve të tjera kronike kërcënojnë që të largojnë nga vendi fabrikat e reja dhe vendet e punës që paguajnë mirë, tha Christian Kullmann, shef ekzekutiv i kompanisë më të madhe kimike gjermane, Evonik Industries AG.
Nga kati i 21-të, ku gjendet zyra e tij në Esen në perëndim të Gjermanisë, Kullmann bëri me dorë nga simbolet e sukseseve të mëhershme ekonomike në rajonin industrial të Luginës Ruhr: tymi që dilte nga fabrikat e metalit, minierat gjigande të qymyrit që tashmë janë mbyllur, një rafineri masive të naftës dhe një ndërtesë për prodhimin e kimikateve.
Këto ditë, rajoni që më herët kishte miniera, ku tymi i qymyrit mjegullonte qiellin, tani është simbol i tranzicionit të energjisë dhe është mbushur me turbina të erës dhe hapësira të gjelbra.
Humbja e gazit të lirë natyror rus që përdorej për fabrikat, “në mënyrë të dhimbshme ka dëmtuar modelin e bizneseve të ekonomisë gjermane”, tha Kullmann për Associated Press. “Ne jemi në një situatë kur po prekemi shumë – po dëmtohemi – nga forcat e jashtme”.
Pasi Rusia ndërpreu shumicën e dërgesave të gazit të saj për në Bashkimin Evropian, duke nxitur një krizë të energjisë në 27 shtete të bllokut që siguronte 40 për qind të karburanteve nga Moska, Qeveria gjermane i kërkoi kompanisë Evonik të mbante në funksion termocentralin me qymyr edhe për disa muaj. Ky termocentral ishte ndërtuar në vitet ’60.
Kompania po heq dorë nga uzina me qymyr – që prodhon plastikë dhe mallra të tjera – dhe do të kalojë në prodhimin me dy gjeneratorë me gaz, që më vonë do të mund të funksionojë me hidrogjen. Ky tranzicion është pjesë e planeve që të mos emetojë karbon deri më 2030.
Një zgjidhje shumë e debatuar: një tavan për çmimet e rrymës që do të përdorej nga industria, e që do të financohej nga Qeveria në mënyrë që ekonomia të kalojë nëpër tranzicionin e energjisë.
Propozimi nga zëvendëskancelari Robert Habeck nga Partia e Gjelbër u përball me rezistencë nga kancelari gjerman, socialdemokrati Olaf Scholz, dhe nga partneri i koalicionit, Demokratët e Lirë, të cilët janë pro bizneseve. Ambientalistët kanë thënë se ky plan vetëm do të prolongojë varësinë ndaj karburanteve fosile.
Kullmann e mbështet këtë qëndrim: “Ishin vendime të gabuara politike që kryesisht ndikuan në këto kosto të larta të energjisë. Dhe tani nuk mund të jetë po ajo industri që kishte Gjermania, pasi punëtorët tani po e paguajnë çmimin”.
